‘Tell me who you are, without your stories’, zegt de vrouw die tegenover mij zit.

De betekenis van deze dag is voor mij voorgoed veranderd sinds 2020. Het jaar waarin ik de halfbroer - en zus van mijn moeder leerde kennen. Daarmee leerde ik mijn opa kennen. In mijn leven was hij slechts een man op een foto geweest. Nu kwam hij tot leven in de verhalen over zijn leven vertelt door zijn zoon en dochter. Bevrijdingsdag bleek een magische dag te zijn geweest in zijn leven. Op 5 mei 1945 zat hij in de gevangenis. Opgepakt als verzetsstrijder en ter dood veroordeeld. Hij zou in de ochtend van 5 mei geëxecuteerd worden. Hoe zal die laatste nacht van 4 op 5 mei voor hem zijn geweest? Wat heeft hij ervaren en gedacht? Ik probeer het mij voor te stellen en merk dat ik enkel compassie ervaar voor hem, mijn opa. Wat een magisch moment moet het voor hem zijn geweest om in de ochtend van 5 mei uit zijn cel te worden gehaald en in plaats van zijn dood, zijn vrijheid tegemoet te lopen. Die ochtend om 8.00 uur ging de overgave van Duitsland in en daarmee werd mijn opa bevrijd, letterlijk.Voor mij is Bevrijdingsdag sinds 2020 de dag waarop mijn opa bleef leven en daardoor mijn moeder haar leven kon schenken en zij het mijne en ik dat van mijn dochters. Vandaag ben ik vrij en vier ik de volle maan, zoals ik die wil vieren, gewoon omdat dat kan.

Het moment dat ik me besef dat ik het Noorderlicht al gezien heb, zonder dat ik wist dat dat het Noorderlicht was. Nou, dat was dus vanochtend. Ik zag een prachtige foto van roze lichtstrepen en -golven aan de sterrenhemel. Hé, dat heb ik een tijd geleden ook gezien, dacht ik. Het was in de auto op weg naar huis. Betoverend was het licht. Het speelde in de donkerte van de nacht met de sterren om haar heen en door haar heen. Ik wist niet wat deze prachtige lichtdans was. Ik had het niet eerder gezien. Mijn rationele brein zocht naar een verklaring. Misschien waren het de LED-lampen van de afdeling Horticulture van Philips. Roze lampen die beter zijn voor het groeiproces van de planten in kassen en beter voor het milieu omdat deze kleur minder belastend is voor dieren en minder lichtvervuiling geeft. Die kassen zouden vast dit roze licht de lucht insturen. Ik was niet geheel overtuigd van deze verklaring, maar kon niets beters bedenken. Daarmee liet ik het verklaren los en kon ik terugkeren naar het enkel genieten van dit wonderbaarlijke schijnsel.

Op mijn rondreis door Mexico, Belize en Guatemala was daar opeens mijn Heksensteen. Hoewel ik niet dagelijks op zoek ben gegaan naar een steen met een natuurlijk gat erin, was ik onbewust er naar op zoek geweest. Op het strand in Mexico vond ik dit prachtige stuk Koraal. Ik poetste het zand eraf en blies het schoon in het midden. Tot mijn grote verbazing blies ik in één keer een hele zandstraal weg en daar ontstond een prachtige doorkijk naar de zee. Mijn Heksensteen. Daar was ze. Prachtig. Natuurlijk, een Heksensteen van Koraal. Hoe kan het anders? Ik ben immers sterk verbonden met het element water. Het element van onze emoties. Mijn gezicht straalt boekdelen. Mijn innerlijke lach schijnt door mijn wezen heen. Zo gelukkig was ik daar in dat moment.